(door Mark de Rooi)
ZWOLLE – De ene ontlading is de andere niet. Kampioen worden is natuurlijk altijd mooi en bijzonder, maar achter de euforie die losbarst bij de Zwolse handbalvrouwen gaat de pijn van een paar mislukte missies schuil. De handbalsters hebben het gevecht met zichzelf gewonnen en maken na vijf seizoenen in de eerste klasse eindelijk die felbegeerde stap naar de hoofdklasse, het vierde landelijke niveau.
Het droomscenario is uitgekomen. Tegen Groessen, de enige ploeg die Zwolle dit seizoen wist te verslaan, wordt het benodigde puntje overtuigend binnen gehaald. Gaandeweg de tweede helft wordt de gedachte dat 'dit niet meer mis kan gaan' steeds sterker. Een gestopte strafbal door uitblinker Taylor Onderberg, niet haar eerste wereldredding deze middag, is voor de supporters het signaal om de stadsnaam triomfantelijk te scanderen en zich klaar te maken voor een feestje.
Het is mooi om te zien hoe de bankspeelsters en de staf arm in arm langs de lijn staan, in afwachting van het laatste fluitsignaal. Het is de ongekende explosie van vreugde, de extstatische blik bij de speelsters die al lang deel uitmaken van het team en de emotie die door de sporthal giert die verraden dat dit meer is dan een mooi sportsucces. Dit is de oogst van meerdere seizoenen achter elkaar hard werken aan dat ene doel. Dat doel waarvan gedacht werd dat de Zwolse vrouwen daar de vorige twee seizoenen ook al toe in staat waren. Mentale barrieres stonden toen nog in de weg van de ploeg waarvan iedereen kon zien dat het over grote kwaliteiten beschikte.
Zelfverzekerder
Telkens kwam Zwolle een stapje dichterbij, maar na een geweldige eerste helft ging het vorig seizoen mis. De favorietenrol drukte te zwaar op de schouders van de vrouwen, die moesten leren te vertrouwen op eigen kunnen. “We zijn veel zelfverzekerder geworden”, weet Onderberg, die aanstipt dat de vrouwen nu ook meer als team fungeren. “We profiteren nu veel meer van elkaars kwaliteiten. En met de nieuwe speelsters erbij zijn we ook beter geworden. Floor (Lensing, MdR) is gewoon hartstikke goed”, zegt de keeper die deze middag meerdere strafballen stopte en ook haar andere specialiteit, de verre uitgooi/assist, meermalen demonstreerde.
Sterk in de breedte
Zwolle had de scoringsdrift van Lensing nodig om de ban te breken in zowel de eerste als de tweede helft, maar om het kampioenschap toe te schrijven aan één speelster is onzinnig. Belangrijker zijn de groei in de breedte (dankzij een tweede team dat veel sterker is geworden) en het vertrouwen in eigen kunnen. Bezweek Zwolle vorig seizoen onder de druk, dit seizoen konden de vrouwen hun zenuwen wel overwinnen.
Praatsessies
Trainer Lambert Bouwman zag het in de cruciale pot tegen Heeten en ook in de kampioenswedstrijd. Daar zijn heel wat uren aan praatsessies aan vooraf gegaan. Volgens Bouwman is ook teammanager Suzanne Dokter daar belangrijk in geweest. “Naast dat ze alle randvoorwaarden heel goed regelt, is zij ook in dat mentale proces belangrijk geweest”, aldus Bouwman, die nog niet weet of hij bij Zwolle blijft. De trainer wordt naar eigen zeggen meer dan eens gebeld door andere clubs. “Het gaat om de randvoorwaarden”, zegt Bouwman. “Als het slecht gaat, vlieg je eruit als trainer. Als het goed gaat, moet de club wat extra doen om de trainer te behouden”, stelt Bouwman.
