(door Mark de Rooij)
ZWOLLE - Door zes treffers in twee wedstrijden afgelopen week is het onwaarschijnlijk dat iemand Erica de Bok nog gaat inhalen in het topscorersklassement van de Salverda Trofee. De kans is groot dat de spits van EDON de eerste winnaar van de Salverda Trofee voor vrouwen wordt. De Bok komt uit een a-typisch (sport)gezin, waarin vader en broer heel weinig met voetbal hebben en moeder en dochter des te meer.
'Zondagavond met het bord op schoot naar Studio Sport kijken.' Het is een voorbeeld dat vaak wordt aangehaald om de liefde voor voetbal aan te geven, maar meestal is de aanstichter van die liefde de man des huizes. Zo niet bij Erica de Bok, wiens moeder haar grootste fan en volger is. “Zij mocht vroeger niet sporten van haar ouders. Dat vonden ze niet nodig voor een meisje. Het was ook redelijk duur en haar vader vond het belangrijker dat ze haar school afmaakte.” Het is niet ondenkbaar dat juist het 'weghouden bij..' ervoor zorgde dat haar moeder het voetbal ging opzoeken, beseft De Bok, die in Amersfoort haar moeder elke wedstrijd altijd aan de zijlijn zag. In Zwolle is dat een stuk lastiger. “Ze vindt dat heel jammer. Heel soms komt ze nog wel eens kijken”, zegt De Bok.
Eigenlijk is het wel tekenend en passend voor deze tijd. Een tijd waarin vrouwenvoetbal steeds meer aandacht krijgt en waarin de Oranje Leeuwinnen de Oranje Leeuwen, in ieder geval qua internationale prestaties, overvleugelen. Een tijd waarin het vrouwenvoetbal ook in het voetbalverenigingsleven een steeds prominentere plaats inneemt. In die tijd is deze man/vrouw-verdeling misschien helemaal niet zo a-typisch.
Bij EDON zijn ze maar wat blij met hun vrouwenploeg. De vereniging stond vorig jaar op omvallen toen een groep in voetbal geïnteresseerde CALO-studentes werd omarmd als vers bloed. “Het is leuk hier”, zegt elftalleider Chiara van Ballegooijen, die bezig is het team voor volgend seizoen rond te krijgen.”Er zijn twaalf die doorgaan. Hopelijk komen er nog een paar bij. Het zou zonde zijn als het maar bij één seizoen blijft.”
De Bok denkt dat ze wel doorgaat bij EDON. Ze noemt de vereniging charmant. “Er zijn drie teams en één veld (het karakteristieke mollenveld met de doelen met rechthoekige houten palen, MdR). Dat heeft wel iets. Iedereen kent elkaar. Heel gezellig”, vindt De Bok, die is geboren in Amersfoort. Voor de CALO-studie is ze verhuisd naar Zwolle, waar ze via haar studentenvereniging in aanraking kwam met haar huidige ploeggenoten. Het spelen bij EDON is voor haar meer ongedwongen dan bij Saestum en Cobu Boys, waarmee ze respectievelijk in de topklasse en hoofdklasse uitkwam. Gezelligheid is nu het belangrijkst. “Ik heb een druk leven. Het is lekker dat ik hier kan voetballen en dat er niet teveel van je verwacht wordt.”
Die verwachtingen zouden na dit seizoen wel eens een stuk hoger kunnen zijn. De Bok is namelijk op weg naar de winst in de eerste editie van de Zwolse topscorerscompetitie voor vrouwen en is met EDON nog volop in de race voor een kampioenschap. “Ik was er niet mee bezig”, zegt De Bok over de Salverda Trofee. “Laatst kwam een klasgenoot met een Swollenaer naar me toe. Sindsdien hou ik het wel in de gaten. Ik probeer er niet te veel mee bezig te zijn, maar ik wordt er wel veel op gewezen.”
Door drie tegen Swift '64 en drie tegen Wijthmen komt De Bok op een totaal van 42 en wordt het voor Pien Hindriksen (Jong PEC Zwolle), Sabine Bouwmeester (SV Zwolle) en Femke van den Dijssel (Berkum) een lastig verhaal om de CALO-student nog in te halen. Moeder De Bok kan alvast een plekje in het plakboek van dochter Erika vrijmaken voor een nieuw hoogtepunt.
