(door Mark de Rooij)
ZWOLLE - Het verzamelen van football patches (emblemen van voetbaltenues) is voor vader Bennie (69) en zoon Robin Visscher (39) als het leven zelf. Het einddoel is niet het belangrijkste, het gaat om de avonturen en ervaringen die de Zwollenaren opdoen op de weg er naar toe. De voetbalgekken struinen kringloopwinkels en voetbalverzamelbeurzen af, schrijven voetbalclubs aan, zoeken (via internet) contact met collega-verzamelaars over de hele wereld, vragen kennissen die op vakantie gaan hun ogen open te houden en op hun eigen vakantie is de plaatselijke voetbalclub altijd gauw gevonden.
De uit de hand gelopen hobby, die beide ook zien als een leuke vaderzoon-activiteit, vindt zijn oorsprong in de jaren zeventig, kort na afloop van de (prof)carriere van Bennie bij Zwolsche Boys. “Ik was zestien toen ik in het eerste kwam en speelde samen met Rein van Veen en Freek Schutte, eind jaren zestig was dat.” Om die loopbaan een mooi plekje te geven, wilde Bennie zijn witgroene shirt inlijsten en aan de muur hangen “Maar dat shirt was niets meer, dus heb ik dat embleem eraf gehaald en heb ik dat bewaard.” De verzameling die pas jaren laten echt vorm krijgt is inmiddels uitgebreid tot 432 patches uit 66 verschillende landen, door pa keurig geordend in mappen en door zoon Robin in een database op hun website gezet (www.footballpatches.jouwweb.nl). Vader en zoon benadrukken dat Robins vriendin Linda Lemstra niet mag ontbreken in dit verhaal. “Zij is heel handig in het scannen en dan zet ik ze op de website", zegt Robin.
Geen beperking
Afgelopen week was Bennie nog in de WRZV-hallen, om eventueel achtergebleven shirts van het embleem te ontdoen. Zaalvoetbal, beach soccer, internationaal, nationaal, profs, amateurs, oud, nieuw, van bestaande en niet meer bestaande clubs. De Visschers laten zich niet beperken in hun zoektocht naar zo veel mogelijk emblemen en koesteren de mooie verhalen en bijzondere contacten, facetten die het verzamelen zo leuk maken.
Van een man in Staphorst die nog net kan voorkomen dat zijn vrouw een kostbaar embleem aan Bennie meegeeft naar mensen die na een ruil of verkoop (voor hooguit een paar euro, anders gaat de lol eraf) blijven meedenken, tot het strikken van een embleem van de Chinese vierde divisie voor niet meer dan een kop koffie. “Mensen reageren vaak enthousiast en vinden het ook leuk dat we het als vader en zoon doen”, zegt Robin.
De liefde voor het voetbal is hem en zijn broer Maurice met de paplepel ingegoten. Maurice is een fanatiek PEC-supporter en bewaart seizoenkaarten voor zijn zoontje. Robin is vooral verzot van Engels voetbal. Vanwege de beleving. Het embleem van United of Manchester heeft daarom veel waarde voor hem. “Een groepje fans van Manchester United richtte een eigen club op omdat ze destijds tegen de overname door de Amerikaanse eigenaren waren. Die club speelt nu op het vierde of vijfde niveau in Engeland.”
Oranje-shirt uit 1947
Voor Bennie geldt vaak: 'hoe ouder, hoe beter' en zijn pronkstuk is dan ook een embleem van een Nederlands elftal-shirt uit 1947. Zomaar tegengekomen in een kringloopwinkel in IJsselmuiden. “Kwam ik daar bij de kassa en vroeg ik om een schaar, want het gaat mij niet om het shirt. Toen keken ze mij wel raar aan. Een heel oud, vies shirt was dat. Daar kom je nooit meer aan, zo'n embleem. Dat geeft wel een kick dan.”
Het is die kick die verzamelaars uit heel Nederland naar voetbalverzamelbeurzen drijft, zoals begin dit jaar in het stadion van Telstar. Een verkoop- en ruilbeurs is eigenlijk een betere benaming aangezien het de verzamelaars daar toch om te doen is. De Visschers hebben zelf dan ook niet veel vaantjes, speldjes en sjaaltjes meer over aangezien deze zijn ingeruild voor emblemen. Ze troffen er veel collega-voetbalzotten, maar slechts één andere had ook emblemen. “Hij wilde ze verkopen, maar wij twijfelden aan de originaliteit. Ze leken er niet helemaal op. Hij wilde 40 euro hebben voor tien, maar we durfden het niet aan.” In Nederland kennen ze nog één fanatieke verzamelaar van football patches. “Iemand uit Noord-Brabant, maar die wil alleen maar hebben. Hij wil niet ruilen.”
PEC Zwolle en WVF
Als inwoners van Zwolle kunnen de plaatselijke clubs natuurlijk niet ontbreken, maar de logo's van PEC hebben de Visschers via een omweg bereikt. “PEC zelf deed nogal moeilijk. Ze waren bang dat we ze op een shirt zouden zetten en wilden verkopen.” In dit Zwolse deel van de verzameling ontbreekt slechts één club en dat is WVF. “Ik heb ze al wel twee keer gemaild”, zegt Robin. “Wellicht helpt dit stukje....”
