(door Harry Bouwhuis)
ZWOLLE - De prijskoe ging niet naar favoriet Richard Mengich die met een achillespeesblessure moest uitstappen. Het was het enige smetje op een bruisende achttiende editie van de Scania Zwolse Halve Marathon, overtuigend gewonnen door Keniaan William Manjiku.
Tijdens de persconferentie in Hotel Wientjes zitten vrijdag Mengich en topatletes Rose Chelimo en Fancy Chemutai wat verlegen lachend achter de tafel. Het is de absolute wereldtop, aanwezig in Zwolle. Chelimo werd in 2017 in Londen wereldkampioen op de hele Marathon. Chemutai bleef in de Verenigde Arabische Emiraten steken op twee seconden van het wereldrecord en Mengich won naast zijn drie titels in Zwolle onder meer in 2016 de ‘Halve’ van Berlijn. Ze bedanken beleefd op voorhand al de organisatie, verwachten uiteraard een spannende race en kijken vooral verbaasd naar cabaretier en loopfanaat Dolf Jansen die een korte masterclass kwinkslagen ten beste geeft. Nee, de spraakwaterval doet niet, net als in 2003, mee aan de ’Halve’ maar wel aan de Vier Engelse Mijlen. Als hij wint wil hij ook een rund in de trein als hoofdprijs en huisgenoot mee naar huis nemen lacht hij. Het is het bewijs dat het initiatief van de koe als hoofdprijs publicitair een schot in de roos is.
Het is warm in de Zwolse binnenstad als het voorgerecht, de Vier Engelse mijlen, begint. Daarin glorieert Arne Mulder voor eigen publiek. Vlak voor de finish zet zijn belager Guillaume Norton nog aan voor een eindsprint. Te laat, de zege is voor Mulder in 20.29 minuten. ”Ik heb diep moeten gaan. Gisteren nog Nijmegen, laat thuis en niet geslapen. Maar in deze sfeer kun je alles aan.” Tess Broekema, die derde werd bij de dames, beaamt dat. ”Ik was niet fit, had deze week keelontsteking en moest erg afzien. Maar de support in mijn eigen stad was zo enorm. Het was erg pittig, maar ik sta wel mooi op het podium.” Bijna een half uur na de winnaar komt Herman Oosterhaar over de finish. De Zwolse trainer van eersteklasser KHC is dik tevreden. “Het was mijn eerste keer, heel gaaf. De trainer moet af en toe zelf ook een voorbeeld geven, toch?”
Bij de hoofdact starten de vrouwen ruim zeven minuten eerder dan de mannen. Een wedstrijd in een wedstrijd is de gedachte. Het wordt een adembenemend schouwspel. De favorieten schieten langs het enorme peloton lopers die, met alle respect, in vergelijking met de toppers stroopwafels onder hun schoenen lijken te hebben. Gaandeweg de race ziet topfavoriet Mengich door een onwillige achillespees uitbreiding van zijn veestapel in rook opgaan. Er komt geen koe in zijn stal in Kenia met de naam Zwolle. Landgenoot William Wanjiku grijpt zijn kans, haalt Chemutai, die met de eer gaat strijken bij de vrouwen, net in en wint overtuigend in de tijd van 1.01.31 uur.
Met Paul Zwama en de Zwolse Hellen Berger-De Vries als beste Nederlanders is de avond verder het podium voor al die lopers die maanden naar het topevenement hebben toegeleefd. Een onvergetelijk feest van herkenning met hartstochtelijke toejuichingen en welgemeende high fives. Zwolle swingt als nooit tevoren. Vooral door de ‘couleur locale’ en regionale inbreng van de deelnemers. Erben Wennemars incasseert trots het applaus, basketballer Kenrick Zondervan torent met zijn ruim twee meter boven alle andere lopers uit en Pedro Sluiter geniet na afloop nog steeds. ”Het was perfect met gelukkig later ook een verfrissend windje erbij.” De Zwolse persfotograaf is na negen edities ervaringsdeskundige. “In 2005 was het alleen in de binnenstad helemaal vol. Nu loop je bijna het hele parcours door één haag van mensen, fantastisch.” Sluiter liep onder meer marathons in Tromps (Noorwegen), Praag en Rotterdam. Zijn loopschoenen behoren op vakanties tot zijn standaarduitrusting. ”In oktober doe ik mee in Meerssen in Zuid-Limburg. Dan heb ik in elke provincie in Nederland aan grote afstandslopen deelgenomen. Iedereen in het land spreekt altijd vol lof over Zwolle en terecht. Door het enorme succes zijn in de toekomst startvakken, geselecteerd op te verwachten looptijden, misschien wel aan te bevelen. De ruimte bleek na de start eerst wel erg krap. Maar uniek was het opnieuw.”
