(door Mark de Rooij)
ZWOLLE – Wisse Jonker was één van de beste tennissers van Nederland in zijn leeftijdscategorie, maar ging studeren in de VS om een plan B te hebben. Twee jaren later ziet de Zwollenaar zichzelf geen prof meer worden en is plan B plan A geworden. "Ik kan echt goed tennissen, maar er zijn zoveel jongens die het willen halen. Ik zit er niet op te wachten om straks echt alles eraan gedaan te hebben en dan 300 van de wereld te hebben gehaald."
Jonker was rondom de kerstdagen weer even thuis in Zwolle, bij vader, moeder, broertje en zusje en maakte 10 januari de oversteek terug naar de VS, waar hij tennist en studeert aan de East Carolina University in Greenville, North Carolina. Sprak hij eerder nog wel eens over heimwee naar huis, inmiddels beseft Jonker dat hij moet genieten van zijn tijd aan de andere kant van de oceaan. “Ik heb nog maar twee jaar daar. Ik kan wel zeggen dat ik het zwaar heb, maar dat is niet zo. Tuurlijk moet je wel eens studeren als je er geen zin in hebt, maar dat hoort erbij. Het reizen, het trainen, met de jongens zijn, een avondje stappen, de competitie, de teamsfeer; dat ga ik allemaal heel erg missen denk ik. Ik geniet ook van het studentenleven. De tijd gaat snel.”
Waar de profdroom van Jonker een jaar geleden nog overeind stond, zo zei hij in een interview met deze krant, kijkt hij daar nu heel anders tegenaan. Dat hij in de voetsporen treedt van Paul Haarhuis, Manon Bollegraf, John Isner of Kevin Anderson, spelers die het college tennis gebruikten als springplank naar de top, acht hij inmiddels vrijwel uitgesloten.
“Ik ga die top honderd niet halen. Ik ben twintig, dan moet ik nu fulltime gaan spelen en dat kost me teveel geld (40, 50.000 euro per jaar). En weet je, hoe groot is de kans dat je het haalt? Ik kan echt goed tennissen, maar er zijn zoveel die goed kunnen spelen. Ik zie mezelf ook niet op een Future staan in Kazachstan of Tunesië, tegenover een of andere maffe Rus die mij aan alle kanten naait. Daar ben ik geen type jongen voor. Dat klinkt heel verwend, maar dat is wel zo. Ik heb het altijd heel graag gewild, maar ik word ouder, volwassener, ik zie dat er heel veel mogelijkheden zijn in de wereld en daar wil ik gewoon gebruik van maken. Ik zit er niet op te wachten om straks echt alles eraan gedaan te hebben en dan 300 van de wereld te hebben gehaald. Ja leuk, zonder diploma, en dan?”
'Leuk dat je het geprobeerd hebt'
Jonker kwam tot het besef dat hij de top niet gaat halen door goed te kijken naar anderen. “Het is niet zo dat ik daar alles win. Dat is niet erg, maar het geeft wel een weerspiegeling van 'waar sta je'. Ik train met jongens die enorm gegroeid zijn. Ik groei ook wel als tennisspeler, maar niet zoals ik gehoopt had. Dat voel je zelf. Als je dan ziet dat die jongens in de eerste ronde van de 'qualies' van een Future verliezen, dan denk ik van 'wat heb ik daar te zoeken?' Er zijn jongens waar ik van verloor die het hebben geprobeerd en niet verder zijn gekomen dan 500, 600. Daar heb je ook niet veel aan. Leuk dat je het geprobeerd hebt, maar verder...”
Met een drive die hij eerder alleen op de tennisbaan had, duikt Jonker tegenwoordig de studieboeken in. Een onderscheiding voor zijn schoolprestaties is daarbij een enorme steun in de rug en misschien wel dé bevestiging dat studeren ook veel voldoening kan schenken. "Ik deed vroeger nooit m'n best op school. Ik dacht altijd 'na m'n HAVO ga ik niet verder studeren. Ik ga toch tennissen.'”
Beste tien procent
“Pap zei, een beetje voor de gein, dat ik het licht heb gezien. Maar dat is ook zo. Nu wordt het ook beloond. Ik zit nu bij de beste tien procent van de 'business department' van de school”, vertelt Jonker, die trots een onderscheiding laat zien met als titel 'Beta Gamma Sigma' (zie tweede foto) en met een lach het verhaal van de uitreiking vertelt. “Het ging over de beste tien procent dus ik lette eigenlijk niet op. Er werd verteld over twee studenten. Ik dacht 'het zal wel'. Toen noemden ze ineens mijn naam en zei ik echt letterlijk 'what the fuck'. Iedereen raar opkijken, want schelden is daar heel erg 'not done'."
Bredere kijk
Het is best wel iets groots, besefte Jonker later. “In meer dan honderd landen heb je hier wat aan. Vooral in de VS is het een groot ding en daar staat het heel goed op je cv. Als ik daar bijvoorbeeld een Master wil gaan doen, moet je een entreetoets doen waar je wel een half jaar voor moet studeren, maar omdat ik dit nu gehaald heb, hoef ik dat niet meer te doen. Nu weet ik niet of ik een Master ga doen daar, want dat doe ik denk ik liever in Nederland. Maar dat moet ik nog zien, over twee jaren", Tennis is nog steeds het allerbelangrijkste, maar ik heb nu een bredere kijk op de wereld, op de werkelijkheid. “
