(door Harry Bouwhuis)
HOCKEY
Eerst de financiële sores en daarna de totale corona-stilte. Weinig bleef HC Zwolle dit jaar bespaard. Nu de competitie weer is begonnen blikt HC Zwolle aanvoerder Matthijs Verhoef (36) terug en kijkt vooral vooruit. Een monoloog van een echte liefhebber.
“Het was een vervelende periode. De financiële malaise kwam ook voor ons als een verrassing. Coach Pancho van der Broek, die het veld moest ruimen, zat in zijn derde seizoen. Hij zou toch misschien wel stoppen. Dat zijn vertrek eerder kwam door Covid-19 is vervelend. Je kunt niet goed afscheid nemen en het evenmin waardig afsluiten. Ik kon goed met Pancho. Het afgebroken seizoen was onder zijn leiding ook het beste. Hij heeft ons een systeem bijgebracht dat bij ons paste. Pancho is tactisch sterk en had altijd een goed plan. Omdat de selectie zo is gewijzigd kan zijn opvolger Alex Mulder daar niet zomaar automatisch op voortborduren. Als coach moet je eerst kijken welk materiaal je voorhanden hebt . Alex kreeg als assistent bij Pancho veel vrijheid. Hij haalt daar ongetwijfeld zijn voordeel uit. ”
Volwassen worden
“Er vertrokken de nodige spelers zoals Pepijn Muller, Hidde Bruning, Mart Bouwens en William Withaar. Hun plekken worden opgevuld door jongens die doorgeschoven zijn vanuit de jeugd en van buiten. Met onder meer Milan Delnoy, Thobias Kleinbussink, Rutger Looijestein en Rafael Casagrande Vilela de Carvalho is er vers bloed gekomen. Sommigen moeten echt aanpikken om op dit niveau te komen, anderen weer minder. Vergis je niet op de switch van junioren naar senioren. Sommigen laten zich nog te snel afbluffen. Je moet snel volwassen worden bij HC Zwolle. Fouten worden snel afgestraft. Toen ik 22 jaar geleden debuteerde in het eerste van toen nog Tempo ’41 kreeg je rustig de tijd om te rijpen. Dat is allang niet meer zo.”
Teamproces
“Tuurlijk wordt er van mijn ervaring gebruik gemaakt. Ik wijs spelers ook op hun verantwoordelijkheid. Ik ben fanatiek en haat onnodig verliezen. En ik erger me als ik merk dat de inzet te laag is. Maar ik besef dat ik af en toe ook het verschil moet maken. Het teamproces is het belangrijkste. Ik weet nog weinig over de kracht van andere teams in deze overgangsklasse. Toen ik bij HBS speelde was dat het tweede niveau. Met de invoering van de promotieklasse is dat minder geworden. Handhaven zonder play-outs is onze eerste doelstelling. Het team is nog maar net bij elkaar. We krijgen niets cadeau.”
