(door Harry Bouwhuis)
ZWOLLE - HC Zwolle vierde zaterdag het eerste lustrum met wedstrijdjes tussen oudgedienden en een spetterend lustrumfeest. De club, ontstaan uit ZMHC en Tempo ’41, is op Het Hoge Laar in vijf jaar uitgegroeid tot het meest aansprekende hockeybolwerk in de regio.
Van de twee oorspronkelijke Zwolse hockeyclubs was ZMHC al vanaf de oprichting in 1902 geworteld op Sportpark De Pelikaan aan de Haersterveerweg. Tempo ’41 had na het Gemeentelijk Sportpark en het Wilhelminasportpark vanaf 1963 haar thuishaven op De Marslanden. Qua identiteit verschilden de clubs nogal. ZMHC (Zwolsche Mixed Hockey Club) was de wat deftige traditieclub terwijl het van oudsher katholieke Tempo ’41 in de oorlogsjaren vooral werd opgericht om jongeren tot sporten aan te zetten. Ereleden Ingrid Meestra en Gerwout Hovenberg blikken tijdens het lustrumweekeinde terug op ‘oude’ tijden en gaan in op de succesvolle effecten van de fusie.
Meestra was jarenlang keepster bij ZMHC. “Ik ben er in 1985 vanuit Assen terecht gekomen om op niveau te hockeyen. Dat zegt genoeg over de ambitie van de club destijds. ZMHC was in de volksmond de club van de doctoren en specialisten. Ik heb de indruk dat het er bij Tempo ’41 altijd wat gemoedelijker en minder prestatief toeging, hoewel ze later best een goede herenlijn hadden.” Meestra (‘Mees’ voor intimi) was in de topjaren van het Zwolse vrouwenhockey een betrouwbare sluitpost. Onder coach Rob van Kessel werd vanaf 1991 drie jaar onafgebroken op het hoogste niveau geacteerd. “Met speelsters als Carolien van Veenen, Ingeborg Evenblij, Linda Berends, Harriet Dijsselhof en Tineke van Wijlandt werkten we al vanaf 1985 toe naar het ultieme doel, de hoofdklasse. Een geweldige tijd. Er was zoveel kwaliteit en eensgezindheid. Ook de publieke belangstellig was enorm. Tegen de eeuwwisseling was het na een tijd van vallen en opstaan definitief over op het hoogste plan. In de overgangsklasse hebben we vooral onder Dolph de Bruijn nog heel goede jaren gekend.”
Bij Tempo ’41, met van oudsher een grote achterban vanuit de roomse middenstand, was het randgebeuren ook niet onbelangrijk. Maar door de jaren heen wisten vooral de mannen van Tempo ‘41 zich echter wel naar een acceptabel niveau te spelen met dank aan clubtalenten als Rinke Oomens, de broers Pechler en Robert Jan en Thim Pierik, zonen van clubicoon Ton Pierik, die via Hattem Oranje haalde. Tempo ‘41 promoveerde onder trainer Peter Kooke en teammanager Nico Rothuijsen in 2007 naar de overgangsklasse. De vreugde was intens, een fusie leek verder weg dan ooit. Gerwout Hovenberg weet het. Hij was in de laatste jaren van Tempo ’41 voorzitter en werd in 2012 de eerste preses van HC Zwolle. ”Maar er was geen andere keus. Dat beseften ook degenen die altijd tegen een fusie waren. Misschien was het wel goed dat ik als voetbalman ( Hovenberg was jarenlang bestuurslid Commerciële Zaken bij FC Zwolle, HB) geen hockey- en Tempo ’41-achtergrond had en mijn collega-voorzitter bij ZMHC evenmin. Ik kon daardoor wat makkelijker afstand nemen van clubsentimenten. Beide clubs hebben hun financiële zaken zelf netjes afgewikkeld en zijn opgeheven. Zodoende kon het daarna nieuw opgerichte HC Zwolle met een schone lei beginnen.”
Ingrid Meestra was na haar carrière lang teammanager bij de vrouwen en onderkende al snel het belang van één grote hockeyclub in Zwolle. ”Oude sentimenten waren niet meer aan de orde. Het was bittere noodzaak en een onomkeerbaar proces. Het klikte snel. Ik voelde me er vlot thuis. Deze club leeft en groeit enorm. Maar gelukkig blijft HC Zwolle ondanks de goede sfeer die er heerst wel prestatiegericht. Bij de vrouwen staat er weer een mooie jonge lichting. Die gaan echt weer hogerop.” Ook Hovenberg, in 2014 teruggetreden als voorzitter, is van mening dat de stap naar een nieuwe club de enige juiste is geweest. “De fusie was het beste wat ons overkwam. HC Zwolle heeft ruim tweeduizend leden en ik denk dat nu al de helft nooit het tijdperk ZMHC en Tempo’41 heeft meegemaakt. Dat aantal zal over vijf jaar nog veel groter zijn. Zo snel gaat de tijd.”
De kers op de taart moest als afsluiting van het lustrumweekeinde, op ‘Super Sunday’, van de vrouwen komen. De ploeg van Roel Stofmeel won met 3-0 van directe concurrent Naarden. De mannen van Pancho van den Broek gingen met 1-4 onderuit tegen Schaerweijde.
