(door Mark de Rooij)
ZWOLLE - Met een 9-7 overwinning op kampioenskandidaat De Ham heeft SWOL 1894 op eigen kracht promotie naar de eredivisie bewerkstelligd. In vier jaar tijd zijn de waterpolovrouwen opgeklommen van districtsniveau tot het hoogste platform in Nederland.
Het is aan het begin van de wedstrijd tegen De Ham, dat aan een puntje genoeg heeft om kampioen te worden, even schrikken. De bezoekers komen met 0-2 en 2-4 voor. Is dit dan het plafond waar de ploeg sinds de komst van Mieke van der Sloot naar op zoek was? Gaat De Ham deze vrolijke groep hard werkende meiden dan met de neus op haar tekortkomingen drukken? Hebben de opzwepende en allesoverheersende klanken van Caribische percussie en de feestelijke aankleding een verlammende werking op de ploeg in een zwembad vol met opgewonden leden die zwanger zijn van verwachting voor een nieuwe mijlpaal?
Er is niemand die het de vrouwenploeg kwalijk zou nemen, maar zoals de succesformatie in de afgelopen jaren elke uitdaging vol elan tegemoet trad en overwon, rekent het ook af met De Ham, met 'het team' als krachtigste wapen. “De Ham laat zich gek maken en gaat een beetje fitten op elkaar. Wij dachten juist van 'rustig blijven' -ook toen het 7-7 stond- want we staan er als team”, zag Emma Spijkerman.
Kijk de vrouwen, eindelijk even afgezonderd van de rest, bijeen staan nadat het aanvankelijke feestgeraas is gaan liggen. De tranen laten niet lang op zich wachten, bij speelsters als Mieke vertelt over de weg hier naar toe. Hoe bijzonder het is dat SWOL met 'een kroket vooraf en een biertje achteraf' op het hoogste niveau is beland. “En op die manier gaan we door. Ook in de eredivisie. Ook al krijgen we op ons kloten. Blijf genieten. Dit is nog nooit voorgekomen. Dankzij jullie!” Waarop de speelsters in koor zeggen: “Nee, dankzij jou. Mieke bedankt!” Mieke houdt het niet droog nadat ze door Emma Spijkerman is toegesproken.
Bowlen
“Zij heeft zoveel plezier in het spelletje, en daardoor ga je dat zelf ook hebben. Ze accepteert ook gewoon hoe wij zijn. Wij houden ervan om carnaval te vieren, we houden ervan om hier vandaag flink uit te pakken, met een brassband. Zij vindt dat dan ook leuk. Toen we in januari/februari even de kop wat lieten hangen -niet omdat we niet meer wilden, maar omdat we moe waren- nam ze ons mee bowlen, omdat ze zag dat we even behoefte hadden aan iets anders”, roemt Spijkerman de aanjager/trainer en speelster, die door een blessure van Bernadette Bol de laatste drie wedstrijden zelf ook weer in het water lag.
'Werken, knokken en vooral leren'
Spijkerman, kind van de club, maakte de opmars vanaf het begin mee. Zij zag hoe Van der Sloot terugkeerde in Zwolle toen de ploeg was gedegradeerd naar districtsniveau en viert nu voor het vierde jaar op rij een feestje in zwembad De Vrolijkheid. “Eerste jaar district, dat moest gewoon. Tweede klasse bond hadden we op een gegeven moment ook door, 'wij zijn de beste'. Vorig jaar laat je uiteindelijk ook weer zien dat je de beste bent, maar dit jaar was het heel spannend. Met de hakken over de sloot.” En volgend jaar? “Werken, knokken, ik denk vooral leren. Want we zullen 20-0 op onze broek krijgen, maar daar zullen we genoeg van leren. En ik denk dat we dat uit zo'n wedstrijd moeten halen, en niet het verlies. De volgende keer wordt het dan misschien 20-5 en de volgende keer...” SWOL heeft tijd om te wennen, aangezien het als vereniging verplicht is om drie jaren lang in de eredivisie te blijven.
