(door Mark de Rooij)
ZWOLLE – Waar tegenstanders in de eerste klasse geen antwoord hebben op het fysieke spel van Swol 1894, schakelt Het Ravijn 2 een tandje bij en gooit het de Zwolse bekerdroom in duigen. De aanwezigheid in het water van trainster Mieke van der Sloot ten spijt. Voor teleurstelling is echter geen plaats bij de waterpolovrouwen na de 9-12 nederlaag.
Van der Sloot bewijst haar toegevoegde waarde, het duidelijkst met twee knappe treffers die Swol in de tweede helft in de race houden. Het respect voor de kwaliteiten van de trainster/speelster, ex-international en meervoudig landskampioen met Polar Bears, is zichtbaar tijdens het handjes schudden na afloop, maar degene met de meeste aanspraak is Rowan van der Huure. Niet omdat zij nu zo'n bijzondere wedstrijd heeft gespeeld -al is haar treffer die Swol terugbrengt tot 7-8 het terugkijken waard, mochten er beelden zijn gemaakt. Nee, dat komt door haar verleden bij Het Ravijn, waar ze zes jaar lang speelde. Meestentijds in het eerste, op het hoogste nationale niveau dus.
Vanwege een baan in de jeugdzorg belandde ze afgelopen zomer bij Swol 1894, dat als een komeet omhoog is geschoten en als koploper in eerste klasse nog steeds op zoek is naar haar plafond.
Oude bekende
Een jaar na de verloren bekerwedstrijd tegen Het Ravijn 2 (in de achtste finales) was het hernieuwde treffen met de reserves van de eredivionist uit Nijverdal daarom een mooie test voor de ambitieuze 'meiden van Mieke'.
Geslaagd, vinden Van der Huure en Van der Sloot. Want met een beetje meer geluk was het verschil nog kleiner geweest en had Swol zomaar voor een stunt kunnen zorgen. “Zij spelen een klasse hoger, maar in het water voelde dat niet zo”, zegt Van der Huure. “We hebben hier en daar fouten gemaakt, maar dat is 'part of the game'. We hebben onszelf niet laten kennen en we overrompelden hun in het begin met onze kracht.” Fysieke kracht is een speerpunt voor Van der Sloot en haar staf, die twee keer per week met de meiden het krachthonk induiken. “Daar zijn we enorm in gegroeid”, zegt Van der Huure, die merkt dat Swol in de competitie vaak het verschil maakt op het fysieke vlak. “Dat is onze kracht. Vaak winnen we het daarop.”
Anticiperen
Ook Het Ravijn 2, waar Van der Huure twee eredivisiekrachten spot (van het eerste dus), wordt aanvankelijk overdonderd door de Zwolse hardheid, maar kan een tandje bijschakelen. De knappe 4-1 voorsprong verdwijnt als sneeuw voor de zon als de bezoekers eenmaal beseffen wat voor vlees ze in de badkuip hebben. “Zij kunnen anticiperen. Voor ons was dat begin meteen de max”, weet Van der Sloot. “Zij hadden wel zoiets van 'hey wat is dit?' in het begin.” Uiteindelijk blijkt dat Swol ook in de duels nog wat kan leren. “Zij hebben de routine om elke keer even slim ons vast te pakken of te trekken. Daarin zijn zij breder ontwikkeld.”
Kampioenschap geen 'must'
De aanwezigheid van Van der Sloot in het water blijft, een blessuregolf daargelaten, beperkt tot deze bekerwedstrijd. In de competitie achten de speelsters dat niet nodig. Daarin gaat het crescendo voor de ploeg die al twee keer op rij ongeslagen kampioen is geworden. Dit seizoen kampioen worden is geen must, maar halverwege bedraagt de voorsprong op de concurrentie vijf punten. “Het zou zonde zijn als we het niet redden. We zitten in zo'n goede flow”, vindt Van der Huure.
