(door Harry Bouwhuis)
ZWOLLE - Het is de tiende editie. Het Diederik Steunenbergtoernooi, vernoemd naar het in 2008 plotseling overleden jeugdlid van Tafeltennis Zwolle. In Sporthal Zwolle- Zuid wemelt het van groene T-shirts met daarop het toernooilogo, een muis. Het was Diederiks lievelingsdier. Zo blijft de herinnering springlevend aan een kind van de club.
Want ineens was Diederik Steunenberg er niet meer. Een levenslustige jongen die in 2008 overleed op nog maar twaalfjarige leeftijd. Een enorme klap voor iedereen in zijn omgeving. Ook bij Tafeltennis Zwolle. Toen de fusievereniging nog Flits heette meldde Diederik zich op achtjarige leeftijd aan. Hij had talent. Vader Hans Steunenberg, nog steeds als trainer betrokken bij de club, beaamt dat. ”Ik weet nog hoe hij als klein jochie in Wezep tegenstanders die al op de bromfiets kwamen van de tafel sloeg.”
Het zat kennelijk in de genen want senior (57) stond zelf ook te boek als een talentvolle tafeltennisser die nog eens samen met de legendarische Bettine Vriesekoop op trainingskamp ging. ”Na het overlijden van Diederik hebben mijn vrouw Marianne en ik overwogen te stoppen, maar dan? Tafeltennis is altijd een belangrijk deel van ons leven geweest.” Hij praat bevlogen over zijn sport die het al een tijdje moeilijk heeft qua aanwas. ”Het wordt steeds lastiger kinderen voor tafeltennis te motiveren. Ooit hadden we achttien jeugdteams. Dat zijn er nu vier. Het herstelt gelukkig weer wat want in het tafeltennis zit echt alles. Het is beslist geen ’campingsport’ en ook best ingewikkeld. En je speelt niet alleen tegen je tegenstander maar ook tegen jezelf.”
Het toernooi met ruim 110 jeugdige deelnemers uit het hele land is een visitekaartje voor de club die ook op 29 februari en 1 maart het NK weer organiseert in het Landstede Sportcentrum. Het is toch het bewijs dat TT Zwolle na de vrijwillig opgegeven status als eredivisieclub bij de mannen nooit in de vergetelheid is geraakt. “Als je alleen al ziet hoeveel vrijwilligers vandaag bij dit evenement zijn betrokken. Geweldig, en het is vooral ook mooi dat iedere deelnemer in het kader van deze tiende keer in een groen shirt speelt, Diederiks favoriete kleur. “
Hij geeft toe dat het gevoel ieder jaar best ’dubbel ‘is. “Al wordt het gaandeweg wel iets gemakkelijker, het blijft beladen. Maar als je ook na al die jaren nog zoveel enthousiasme ziet bij iedereen kun je alleen maar dankbaar zijn.”
