(door Mark de Rooij)
ZWOLLE – Bij gebrek aan een trainer/coach vervult Armando Davelaar al vijf seizoenen de rol van speler/trainer bij het eerste mannenhonkbalteam van Blue Hawks. Ondertussen stoomt hij ook de aspiranten klaar voor de toekomst.
Davelaar spreekt zijn team, een mix van ervaren rotten en in de afgelopen jaren doorgestroomde jeugdspelers, na afloop van de laatste competitiewedstrijd (12-4 winst op Bedrocks 2) streng toe. In het begin althans, want aan het einde van een op het oog intensieve praatsessie van zo'n vijftien minuten klinkt gelach en een gezamenlijk applaus. “Nee, we staan niet na elke wedstrijd zo lang te praten”, zegt Davelaar. “Maar dit was de laatste thuiswedstrijd van het seizoen. En ik wilde direct even iets tackelen.”
De 29-jarige Zwollenaar legt uit dat het ging om de manier van kritiek uiten op elkaar tijdens de wedstrijd. “Er werden wat foutjes gemaakt, dat is duidelijk. Maar ik heb uitgelegd dat wij altijd beoordelen op instelling. Als iemand er dus alles aan gedaan heeft om een bal te pakken en dat lukt niet, is dat niet erg. Vandaag focusten jongens te veel op 'hij heeft hem niet'.”
Doorgaande lijn in vereniging
Nog één inhaalwedstrijd en dan zit het seizoen erop. Een seizoen dat Blue Hawks eindigt in de middenmoot en dat is volgens Davelaar prima. “We willen wel hogerop, maar met de groep die we nu hebben is dat wat lastig.” In het verleden speelde het eerste mannenteam een aantal seizoenen in de derde klasse, maar raakte het sterke pitchers en/of catchers kwijt aan grotere verenigingen en zakte het weer weg. De pitchers en catchers zijn de ruggengraat van een team en laat Davelaar bij de aspiranten daar nu een paar talentjes van hebben rondlopen.
“Ik ben ze echt aan het klaarstomen. Over twee jaren moeten ze door naar de junioren en als dat zo is hebben we een gezonde, doorgaande lijn in de vereniging.” Davelaar legt uit dat alle categorieën dan zijn voorzien. Van Beeballers (kleine kinderen) naar pupillen (vanaf 7 jaar) naar aspiranten (vanaf 12 jaar) naar junioren (vanaf 16 jaar) tot senioren (vanaf 21 jaar).
Vergoeding reiskosten niet mogelijk
Het is echter de vraag of al die aspiranten bij elkaar blijven tot en met de junioren, laat staan de senioren. Werk en studie zijn, zoals bij zoveel sporten, grote concurrenten van de vereniging. Bij Davelaar ging het niet anders toen hij achttien was, maar hij kwam na zijn studie in Rotterdam weer terug bij zijn jeugdliefde. Daar is hij nu zo goed als onmisbaar geworden. Vind namelijk maar eens een coach die er net zoveel tijd en liefde instopt.
Davelaar: “Eigenlijk wil ik gewoon spelen, maar het is niet anders. We hebben Remy Mercelina een seizoen als coach gehad en een seizoen Rene Cornelissen. Het kost veel tijd en energie en je moet het spelletje echt kennen. Die mensen zijn gewoon schaars. Er zijn andere clubs die een vergoeding betalen -reiskosten-, maar dat is bij ons niet mogelijk. We zijn maar een kleine club.”
