(door Erik-Jan Berends)
ZWOLLE – Gemakkelijk vindt ze het niet, maar Truus Hup neemt op 30 november na vijftien jaar officieel afscheid als coordinator van ‘haar’ Soepbus. Met de bus voorzag ze vier dagen per week dak- en thuislozen in de stad van een kop soep en desgewenst een goed gesprek. Jenske Gijsbers neemt haar taak over.
“Ik blijf wel als vrijwilliger actief hoor!”, haast ze zich te zeggen. “Het is wel een beetje m’n kindje. De contacten met deze mensen ga ik erg missen. Ze hebben zoveel vertrouwen in me en leggen ook een arm om mij heen als ik het moeilijk heb.” Naast de professionele kracht van het Leger des heils zijn tientallen vrijwilligers betrokken bij de Soepbus. Hup: “We willen ’s avonds altijd minstens drie mensen op de bus hebben.” Zij verstekken soep aan de bezoekers, maar ook dekens als het koud is, brood dat de Stadsbakker over heeft, koffie en thee en soms wat fruit.
“De Soepbus is iets speciaals”, volgens Hup. “Als de doelgroep in de opvang komt, moet ze iets. Bij de Soepbus hoeven de mensen niets. Het is geheel vrijblijvend. Als ze niet willen praten, prima, doen ze dat niet. Maar vaak komen er wel gesprekken op gang. Wij zijn geen hulpverleners, maar signaleren nadrukkelijk wel. Als er problemen zijn, nemen we contact op met hun begeleiders en als ze die niet hebben met de centrale toegang.” “Er zijn mensen die kritisch zijn op ons werk”, vult Gijsbers aan. “Ze vinden dat we mensen in hun situatie, bijvoorbeeld verslaving, laten. Dat is juist niet het geval. We proberen ze te helpen. Het zijn en blijven mensen, ondanks alle shit.”
Een rode draad is volgens de hulpverleners dat de meeste mensen geen stabiele start in hun leven hebben gehad. “Vaak is er sprake geweest van mishandeling, misbruik, verslaving en gescheiden ouders. Zelfs bij mensen waarvan je het niet verwacht. Dan denk je dat alleen eenzaamheid een rol speelt, maar als je in gesprek komt, blijkt er veel meer achter te zitten. We zien ook dat veel van deze mensen op oudere leeftijd terugvallen in het verkeerde gedrag van hun ouders.”
In het bestand van de Soepbus zitten zo’n tachtig voornamen. Een vaste groep van ongeveer veertig bezoekers komt iedere avond. Gijsbers: “Soms kunnen we de aanloop niet bijbenen en een andere avond komen er maar vier of vijf man. De groep is heel breed, van dak- en thuislozen tot mensen met psychische problemen en zorgmijders. Alleen als ze dat willen, gaan we stuk voor stuk met ze in gesprek. Velen geven ook aan dat we de enige plek zijn waar ze die dag even rustig met mensen kunnen praten.” Soms wijken de medewerkers even van de route af om een gezin thuis te bezoeken of een van de Zwolse parken in te rijden. “Van mensen die buiten slapen proberen we het vertrouwen te krijgen en ze dan te verwijzen naar de nachtopvang.”
Hup en Gijsbers merken dat de bezuinigingen op de dagopvang hun extra werk oplevert. Weer meer verwarde mensen lopen op straat en maken gebruik van de Soepbus. Die voorziening mag dan ook beslist niet verdwijnen, vinden ze. Hup krijgt in ieder geval op 30 november een groot afscheidsfeest bij Joop van Ommen in de WRZV-hallen. Met haar clienten is ze al een theaterstukje aan het instuderen en verder zal ze daar als dank voor haar goede werk in de watten worden gelegd.
