Vorige week stonden veel mensen stil bij de moord op Pim Fortuyn, 18 jaar geleden. De moordenaar, milieuactivist Volkert van der Graaf, is inmiddels weer een vrij man. Fortuyn werd tijdens een verkiezingscampagne het zwijgen opgelegd en of hij zijn doel: ‘ik word minister-president’ ooit had bereikt is dus nooit duidelijk geworden. Wel leven veel van zijn uitspraken en gedachten nog steeds voort. Die over het ‘groot-groter-grootst’ motto, de schaalvergroting bijvoorbeeld. Zoals bij de politie: Rijks – en gemeentepolitie gingen op in één landelijk korps. En sinds die tijd is de wijkagent nauwelijks te bekennen. Of de schaalvergroting in het onderwijs: instellingen met soms meer dan 10.000 leerlingen. Maar het vinden van vakmensen zoals bouwvakkers en installateurs is moeilijk. Ook in de horeca was groter – groter – grootst lange tijd uitgangspunt. Bij ketens vooral. Maar ook bij individuele ondernemers. Zoals Laurens Meyer. Zijn bedrijf Horeca & Vastgoed bezit 50 kroegen! En hij dreigde het kabinet de overheidsmaatregelen te zullen negeren als er niet meer geld voor de horeca beschikbaar zou komen. Klassiek beeld tijdens de huidige coronacrisis: eisen neerleggen bij de overheid. Vaak zonder kritisch zelfonderzoek. Heb ik niet teveel geïnvesteerd? Ben ik niet te makkelijk uitgegaan van subsidie of een grotere groei? Hebben we te weinig rekening gehouden met tegenslagen. Leefde het betaald voetbal niet op te grote voet etc.
Culumn Papje over de gedachten van Pim Fortuyn
