Er werd door docenten gewoon gelogen
In de studiehandleidingen van de opleiding Social Work staat het duidelijk omschreven dat er word gewerkt aan het scheppen van een creatieve sfeer, waarin innovatieve leerlingen ontstaan. Toch blijkt dit volgens het verhaal van Eduard in de praktijk niet zo te zijn. Sterker nog daar hield het punt van kritiek niet bij op.
Eduard zelf, studeerde in oktober 2017 af, aan de opleiding Social Work. Daar ondervond hij veel moeite in communicatie met enkele begeleidende studenten. In eerste instantie dacht Eduard dat het vooral kwam door zijn dyslexie en omdat hij het soms lastig vond om hulp te vragen. De keren dat Eduard hulp vroeg kwam er vaak geen reactie en als er wel een reactie kwam was dit of een maand later of met de boodschap dat hij op HBO zat en dus zelf met oplossingen moest komen.
Al snel kwamen er andere dingen aan het licht, er werd gelogen en werden fouten gemaakt door leraren. Daarmee ontstond een eindeloos gevecht waarbij Eduard ruim negen maanden vertraging opliep. Ironisch genoeg won hij in de laatste maand ook de prijs als beste start-up van Windesheim, met hetzelfde bedrijfsplan wat hij voor zijn afstudeerscriptie had geschreven. Het plan waar hij naar eigen mening door toedoen van enkele docenten veertien maanden mee bezig was om na veel pijn en moeite een mager zesje te halen.
Dit afstuderen duurde echter 14 maanden, in plaats van 5 maanden. Er was een wisseling van begeleidend docent nodig en daarna nog een besluit van de examencommissie voordat hij uiteindelijk kon slagen. Zijn oude begeleider wilde hem na de wisseling nog steeds beoordelen voor zijn scriptie terwijl dit tegen de normale gang van zaken in ging.
Eduard ziet zichzelf al erg creatief. Ook bij zijn afstuderen liet hij zich helpen door verschillende derden zoals: vrienden, een taalhulp vanuit school, de decaan, de regiegroep, de examencommissie en de coördinator van het afstuderen. Toch maakte dit de strijd vaak eerder ingewikkelder dan dat het iets oploste.
Na het afstuderen lukte het Eduard om zijn passie weer op te pakken, het schrijven van verhalen. Toch zit hem een waarom vraag dwars. Niet alleen leek al die vertraging onzin in zijn ogen, hij ziet dezelfde problemen zich ook voordoen bij anderen. Omdat hij al veel zijn verhaal moest doen in e-mails, vond hij het belangrijk om het verhaal eens goed op papier te zetten. Dit verhaal is te absurd om niets mee te doen.
In het verhaal zitten ook enkele voorbeelden van hoe het wel kan. Daarmee hoopt Eduard voor docenten een eyeopener te creëren. Toch vind hij iets anders belangrijker. Hij wil niet dat zijn eigen leiden voor niets is geweest. De hoop is dat andere probleemleerlingen zich kunnen herkennen en gesteund voelen door dit verhaal. Opgeven is volgens Eduard geen optie, alleen zoeken naar nieuwe mogelijkheden.
De naam van het boek is: De probleemleerling. Niet omdat Eduard zich een probleemleerling ziet, maar zich wel in die hoek gedrukt voelde. Het boek is uit sinds 12 februari 2020.
